"เก่งจังเลยลูก" เป็นคำง่ายๆที่พ่อแม่มักจะใช้จนติดปาก เมือลูก (ตอนยังเป็นเด็กเล็กอยู่) สามารถทำอะไรบางอย่างได้ แม้ว่าสิ่งที่ทำนั้นอาจจะไม่ได้ยากเย็นอะไรเลยก็ตาม ซึ่งเราอาจจะคิดว่ามันก็ไม่ได้สร้างปัญหาอะไร แต่ในความเป็นจริงแล้ว ถ้าหากเด็กรู้สึกว่าตัวเองเก่งแล้ว เด็กมักจะเกิดความรู้สึกว่าไม่อยากลองทำอะไรใหม่ๆ ที่ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะทำได้ เด็กจะย้ำทำแต่สิ่งเก่าๆ ที่สามารถทำได้ เพราะไปผูกติดกับการกลัวว่าจะไม่เก่ง
โดยไม่รู้ตัว เราอาจจะกำลังทำให้เด็กกลายเป็นคนที่กลัวการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ดังนั้นก่อนที่เราจะเอ่ยปากชมเด็กว่า "เก่งจังเลย" ลองดูข้อแนะนำ 3 ข้อนี้ก่อนนะครับ
ข้อแนะนำที่ 1 ให้ชมที่วิธีการที่เด็กทำ ไม่ใช่ที่ตัวเด็ก
หลักการ : เราอาจจะรู้สึกภาคภูมิใจเวลาที่ลูกเราสามารถต่อจิ๊กซอได้สำเร็จ แต่หากเราเอาแต่ชมว่า "เก่งจังเลยลูก" เด็กก็จะรู้สึกว่าต้องต่อจิ๊กซอให้สำเร็จ อันจะทำให้เด็กเลือกที่จะเล่นแต่จิ๊กซออันเดิมซ้ำๆ เพราะกลัวว่าหากไปเล่นจิ๊กซออันอื่นที่ไม่คุ้นเคยจะต่อไม่ได้ และจะไม่ได้รับคำชม
แนะนำวิธีการชม : ลองเปลี่ยนจากการชมทั่วๆไป มาเป็นการชมที่วิธีการที่เด็กใช้จัดการกับสิ่งต่างๆเช่น "ลูกสามารถเลือกชิ้นส่วนได้อย่างเหมาะสม", "ลูกเข้าใจวิธีการทำสิ่งนี้เป็นอย่างดี"
เพื่อให้เด็กเข้าใจว่า เมือเขาใช้วิธีการที่ถูกต้องในการทำสิ่งใดๆ แล้ว ก็จะได้รับคำชม เด็กจะมีความคิดว่าหากเขาลองหลายๆวิธีการสำหรับเรื่องต่างๆที่เขาทำ เขาก็จะได้รับคำชม อันจะเป็นการช่วยส่งเสริมให้เด็กมีความคิดในแนวกว้างมากขึ้น
ข้อแนะนำที่ 2 อย่าชมพร่ำเพรือ
หลักการ : หากเราชมเด็ก แม้ว่าเด็กจะไม่ได้แสดงความสามารถอะไรออกมาเลย จะทำให้เด็กเกิดความสับสน ระหว่างสิ่งที่ทำแล้วจะได้รับคำชม กับสิ่งทั่วไป (อย่าลืมว่าสำหรับเด็กแล้ว คำชมเป็นแรงขับเคลื่อนที่ทรงพลังมาก) ดังนั้นหากเราชมแม้กับสิ่งที่เด็กทำได้ไม่ดี ในอนาคตเด็กก็จะไม่รู้สึกถึงความต้องการที่จะได้รับคำชมอีกต่อไป
แนะนำวิธีการชม : จงใส่ความจริงใจลงไปเวลาที่เราจะชมเด็ก เราอาจจะแค่คิดว่าถึงเด็กจะไม่สามารถทำสิ่งนั้นๆออกมาได้ดี แต่เราก็ชมเพื่อให้กำลังใจแก่เด็ก แต่มันก็อาจจะทำให้เด็กรู้สึกไปได้ว่าคำชม เป็นสัญญาณว่าทำได้ไม่พอ ก็ได้ในอนาคต ดังนั้นจงให้คำชมเมื่อเด็กสมควรจะได้รับ และต้องเต็มไปด้วยความจริงใจ
ที่มา http://www.huffingtonpost.com/
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น